Te hapesh portat e zemres. (Part2)

Mund te them pa frike se kurre me pare nuk kisha qene aq kurioze sa isha teksa mbaja ato zarfa ne duar.
Hapin e bera me te shpejte dhe kte here nuk vendosa kufje ne vesh pasi melodia me e bukur ishin fjalet e thena nga ai i moshuar. Dhe ishin fjale shpirti ,fjale te lidhura persosmerisht me njera-tjetren. Mbylla deren e dhomes dhe nxitimthi hapa zarfin e pare ,prej ku nxorra letren e palosur kater here ,te mbushur me nje shkrim cuditerisht mjaft te kuptueshem dhe te qarte.
**
"Asnjehere nuk kam qene i afte te shkruaj dicka per dashurine ,madje as nuk kam marr guximin ta bej nje gje te tille . Edhe atehere ,ne rinine tone te hershme ,prej kur s'mbahet mend sa vite kane kaluar nuk te kam dhene asnje copez leter.. e kam marre tani penen per te mbushur kte flete ,qe s'di ne ndonjehere do kesh fatin ta lexosh .
Por ne shpirtin tim ben ftohte ,ndoshta me shume se jashte ,ndoshta me shume se atje ku je ti ,shtate metra nen dhé.
Dhe sonte me shume se kurre kam mall per ty ,e shtrenjta ime!
Kam mall per ty qe me more zemren dhe mendoja se do plakeshe bashke me mua.
Nuk pata mundesine as te shoh floket e zbardhura nga thinjat e teperta ,as vijezimet e fytyres te shnderruara ne rrudha,as duart qe dridhen ashtu si tani mua. .
Eja e dashur . Eja per nje cope here.
Filxhani i çajit po ftohet. Sigurisht qe kam bere dhe per ty . Kam plot shtatembedhjete vite qe e bej ,dhe nuk erdhe kurre.
Por une e di se nje dite do vish ,e nese jo ,do vi une tek ti .
Ah sa e veshtire qenka per ne meshkujt vetmia . Ndaj disa i hapin dyert nje tjetre ,sepse jane te dobet. Sepse kane frike nga dita qe do jene keshtu ,si une. I vetem ne kte katrahure te pafundme ,qe nuk ka ndermend te mbaroje kurre .
Avujt e çajit me kane mbuluar xhamat e syzeve dhe shikimi me eshte turbelluar nga lotet . Lot qe rrjedhin neper faqe drejt nje rruge pambarim.  Zbrastia sa vjen e thellon me shume gropen ne shpirt . Prej aty dalin kujtimet ,mblidhen lemsh duke me bere me dije se kam humbur . Kam humbur ne nje bote plot me njerez gjithcka kam dashur dhe luftuar t'i kem prane vetes . Kam humbur duke pritur .."
**
Pashe qe letra ishte lagur nga lotet e mi te njome . Nuk dija ku prehej shpirti i gruas se tij ,por dija se kudo qe te ishte duhet te ndihej fatlume . Duhet te jete vertete ndjesi e bukur te te duan. Mbi te gjitha dhe atehere kur nuk je me.
E lashe menjane ,dhe hapa zarfin e dyte ,prej ku nxorra letren tjeter.
**
"Bijte e mi..
Jam i sigurt qe nuk e prisnit kte leter ,por e ndjeja obligim si prind ,te keni nje gje te fundit nga une .
Sa kohe pa ju pare.  Sa kohe pa pare driten e syve te mi.
Ditet u bene muaj ,e muajt vite ,dhe dalengadale na ka marre me vete harresa.
Kujtimet tona te fundit sebashku nuk me kujtohen mire. Ndoshta nga pleqeria ,ndoshta nga koha e gjate qe ka kaluar . Nuk mbaj mend kur kemi ngritur dolline e fundit ,kur apo pse kemi qeshur ,cfare kemi biseduar ,si kemi festuar. Nuk mbaj mend as heren e fundit qe ju Kam degjuar zerin .
Sa shume teknologji ,sa pak dashuri!
Kartolinat e fundvitit u be kohe qe nuk i marr per t'ja bashkangjitur stives se madhe ne sirtar. Ndonese gjithnje pothuajse te njejtat fjale ,arrijne te depertojne brenda meje duke me ngrohur shpirtin. Me mungoni ju ,gjithcka e juaja. Ndjej nje mungese therese ,qe nuk me le rruge tjeter vecse te mberthehem fort pas ciklonit te kujtimeve . Dhe pse duke u zbehur ,jane e vetmja gje qe me ka mbetur . Dhe pse te vjeteruara.
Koha ishte e pakohe per te tjera ..
Por mbeten pasuri per mua .
Ato ,dhe jo shuma e parave qe me dergoni ne mungese te prezences tuaj. Nuk te ben paraja te lumtur biri dhe bija ime. Lumturi eshte te kesh prane ato qe do. Ndonese larg ,dashuria ime per ju nuk ka fund.."
**
Duke patur gjithmone nje dobesi te vecante per te moshuarit ,dhe kte here me bene zemren te rrahe fort ,e mendjen te reflektoje .
A ka gabim me te pashlyeshem sesa moskthimi i dashurise me monedhen e duhur? Me monedhe dashurie..
Mora te hap letren e trete dhe e dija qe me perkiste mua ,ashtu si dhe ty ,e cdokujt tjeter.
Dhe vertet ashtu ishte ..

Atmosfere e zymte shpirti. (Part1)

Sa pak dite kane mbetur nga ky vit ,sa pak lumturi ka mbetur ne skutat e thella te shpirtit te gjithsecilit prej nesh .
Gjithmone na drejtojne pyetjen "Si je?" ,por vecse ne forme respekti ,valle ndokujt i ka interesuar si vertet jemi ?!
Ndaj dhe rendomte themi "Mire!" ,per te mos hapur plage te pambyllura ende sic duhet. 
Teksa ecja ne rruget e qytetit ,te zbukuruara duhet thene mjaft kendshem ,te mbushura me grumbuj njerezish ,nder te cilet disa te heshtur e disa qe tentonin te thyenin ate heshtje mbytese ,ndjeva eren e forte qe perplasej drejt meje. Me dukej sikur bashke me ate ftohtesi me perplaste dhe nje mori kujtimesh nga ky vit. Sa shpejt kishte kaluar!-ishte ajo cka me se shumti mendova. Nuk ja vlente te merresha me ato cfare kishin ikur. Fundja dhe pak dhe do hidheshin ne koshin e harreses. Sidomos ato dite boshe dhe te pashpresa. 
Isha larguar disi nga ajo turme e njerezve dhe kembet me cuan prane nje stoli te braktisur dhe vendosa te ulem per pak. Pak me tutje shikoja njerezit qe vinin e iknin ,ne dukje te lumtur ,por nuk isha e sigurt nese shtireshin si te tille ,ishin vertete apo po perpiqeshin duke luftuar me demonet e tyre. 
Befas nje i moshuar ,i veshur me nje pallto te zeze ,u ul prane meje. U distancova pak ,por me te degjuar qe filloi te kollitej ,ndjeva nje keqardhje te madhe per ate te panjohur ,qe me dukej sikur e njihja prej kohesh. 
-Mos ki frike bije ,u ula per nje cope here ,per te ..u kollit me fort kte here..
-Jeni mire? -e pyeta ,ndonese dukej qartazi se nuk ishte. 
-Mire bije mire. 
-Eshte goxha ftohte. Nuk mendoni se duhet te shkoni ne shtepi ..
-Eh ,per cfare te shkoj? Te shoh kater faqet e mureve ,te flas me fotografite e varura mbi to apo te degjoj tik-tak-et e ores? 
Vetmia te plaska shpirtin . Me mire pa fryme sesa i vetem!
..
Dicka me shtrengoi fort ne zemer dhe pata nje bllokim per disa sekonda. Sa te drejte kishte!
Nuk dija ç'ti thoja. Shpirtrat tane dukeshin si ne nje univers paralel ,ndaj sado qe perpiqesha te gjeja fjalet e duhura ,nuk munda dot. Ne fund te fundit  a ka ngushellim per nje shpirt te vrare? E nese vertet ekziston nje i tille do doja ta dija.. Ndjeva qe kishte deshire te shtonte dicka me shume. 
-..asnjehere nuk e dime vleren e atyre qe kemi ne krah ,derisa i humbasim ato. Dhe pasi i humbasim nuk dime te falim ,nuk dime te harrojme ,nuk dime ti rikthejme. 
Dhe kujtohemi ta bejme kete atehere kur nuk kemi me gje ne dore ,dhe kartat e jetes jane shkembyer serisht..
..
Po e degjoja me vemendje teksa shoh nje lot qe binte ne faqet e tij plot rrudha. E fshiu me shpejtesi ,si te kishte turp nga prezenca ime aty ,ndaj u hoqa sikur nuk pashe gje. 
-Mbase nuk duhet te vazhdoni me tej ,-ishte gjithcka thashe .
-Per mua eshte mrekulli qe u ndesha me ty bije. Mbase po te lodh me rrefimet e mia e mendon se jam nje plak i rrjedhur qe derdellit kot me kot halle te panumerta ..
-Jo aspak. Une madje do doja t'ju ndihmoja ,nese mundem . Mbi te gjitha t'ju falenderoj ..
Te gjitha keto jane mesime jete . Dhe per mua jane me te rendesishme sesa ato qindra leksione te pavlefshme . Mesimet me te mira i marrim nga njerez ,pikerisht keshtu si ju. Nder gjithe ato vite shkolle asnjehere askush nuk ka permendur rendesine e te dashurit dike . Apo dhe forcen qe ajo mbart. Apo dhimbjen qe le pasi nuk eshte me..
..
Me buzeqeshi me nje doze keqardhje dhe serisht filloi te fliste. 
-Je ne ate stad te jetes qe te duhet te perpiqesh fort per ti shkruar bukur faqet e bardha te librit "Jete" ,qe kur te vish sa une ,mos te kujtosh me brenge ne shpirt ,por me lot gezimi . I shikon dritat qe vezullojne qytetin ne kto dite feste ? Keshtu duhet te ndricosh dhe ti erresiren e brendesise tende. 
Te jetosh cdo moment si te jete i fundit. Te dish te duash ,te dish te vlersosh . 
Festat jane per ju te rinjte ,per ne jane numerim mbrapsht i kohes qe na ka mbetur..
..
Pashe oren dhe kishte shkuar goxha vone ,por isha e lumtur qe per here te pare ishte nje kohe e kaluar ne nje shoqeri te mire ,te vyer e duke marre nje mal me mesime!
..
-..nuk po te mbaj dhe shume gjate ,-me tha. Por dua te kerkoj nje gje te fundit ,vecse te falenderoj qe me degjove deri tani . 
-Po ,nese mundem ,-thashe me gjysem zeri.
Me zgjati tre zarfe ,dhe me tha se pasi ti lexoja ,une do dija se cfare do beja me to. Nuk dija cfare pergjigje ti jepja ,ndaj preferova ta perqafoja fort , e me pas teksa largohesha ,ndjeja nje boshllek ne shpirt ,si te kisha humbur nje mik te mire..